نگاه

یکی از نکاتی که در کلمات معصومین (علیهم السلام) به آن اشاره شده داشتن نگاه صحیح است و شاید به توان اصلاح خود و دیگران و بسیاری از امور را در گرو اصلاح نگاه دانست مانند ماشینی که در مسیر انحرافی حرکت می کند که با چرخاندن فرمان می توان آن را به راه صحیح برگرداند، از جمله نگاه هایی که اثر تربیتی بسیار زیادی دارد، دیدگاه انسان در مورد خودش و دیگران است که به عنوان انسان دارای چه ارزشی است. واقعاً چقدر ارزش داریم؟ یکی از راههایی که می توانیم به ارزش انسانی خود پی ببریم از باب مثال این سوال است که ارزشمندترین کتاب ها چیست؟ ارزشمندترین انسان ها چه کسانی هستند؟ قطعاً جواب این است که قرآن و  پیامبر (صلی الله علیه و آله)  و  اهل بیت (علیهم السلام)، حال این موجودات بسیار ارزشمند برای چه آمده اند؟ قطعاً برای هدایت انسان ها، پس  انسان چقدر در درگاه الهی ارزش دارد؟...
لذا علی (علیه السلام) می فرماید أَ لَا حُرٌّ يَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةُ فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا(هیچ چیزی در دنیا،ثمن انسان نیست و خود را به غیر بهشت نفروشید). یا اینکه حضرت می فرماید: أنفس رأس ماله لأن به يكتسب كل سعادة و هو جوهر ثمين لا قيمة له حال دیدگاه من انسان نسبت به خودم چگونه است، آیا خودم را ارزشمند می دانم یا نه، هر دیدگاهی داشته باشم، تحلیلم هم همانگونه خواهد بود و انتخاب و تصمیمم و بالتبع عملم هم تابع آن خواهد شد. امام هادی(علیه السلام) می فرمایند ;مَنْ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فَلَا تَأْمَنْ شَرَّهُ (هرکس خود را پست وبی ارزش بداند از شرش در امان نیستی) یعنی منشأ شر این باور غلط نسبت به خود می باشد. و در مقابل علی (ع) می فرماید: مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ لَمْ يُهِنْهَا بِالْمَعْصِيَةِ یا صَغُرَت الدُنیا فی عَینِهِ ، یا هَانَتْ عَلَيْهِ شَهْوَتُهُ یعنی کسی که خود را کریم و ارزشمند بداند، خود را با گناه بی ارزش نمی کند. دنیا در چشم او کوچک و شهوات و امیال برایش بی ارزش می شود. لذا در مسیر تعالی و رشد خود حرکت می کند ...